Muzički limbo
Muzička kritika i napisi o muzici
Viva čelo, 19. IX 2022.
U poslednjih nekoliko decenija, violončelo kao instrument doživeo je vrstu renesanse koja se ogleda u pojavi mnoštva sastava u kojima ima glavnu ulogu. Osim takozvanih violončelo horova, jedan od najuspelijih ovakvih poduhvata predstavlja finski hevi metal kvartet Apocalyptica osnovan 1993. godine, aktivan i danas. Ovakav prodor violončela u žanrovsko područje koje mu ne pripada, mogli bismo da pripišemo prirodi samog instrumenta, jer je pogodan za stvaranje različitih vrsta upečatljivih pratnji, a istovremeno, poseduje izrazita melodijska svojstva. S druge strane, melanholični ton instrumenta do krajnjih granica je zloupotrebljen kod hrvatskog muzičara Hausera koji je zapravo deo estrade i onog dela muzičke industrije koja odlično prodaje proizvod satkan od jeftinih emocija.
Sastav od osam violončela koji je nasupio na otvaranju 12. čelo festa činili su Dragan Đorđević, Sandra Belić, Marko Miletić, Jan Kristof, Dejan Božić, Nevena Busarac, Danijela Milutinović Nenić i Aleksandar Latković. Publici su se predstavili odličnim aranžmanima popularnijih dela klasične, filmske i zabavne muzike. Predvođeni Draganom Đorđevićem, pokazali su se kao uvežban sastav kadar da na veran način prikaže popularne pesme, a da opet, u odosu na originalne aranžmane iskažu neke specifičnosti. Tako je recimo Valcer broj 2 Dmitrija Šostakoviča, po prirodi stvari bez visokih tonova, u odnosu na melanholiju originalnog orkestarskog zvuka dobio notu rezignacije i turobnosti. Orkestarski zvuk je naročito verno prenesen u aranžmanu Vila Lobosove Bahiniana Braziliera broj 1, sa istaknutom deonicom violončela solo. Karakterno nedvosmisleno izgrađena poletna interpretacija uz mnoštvo suptilnih orkestarskih aranžmanskih zahvata, do tančina su bili poštovani.
Poseban kuriozitet predstavljalo je izvođenje čuvene teme iz Džejmsa Bonda koju su komponovali Monti Norman i Lajonel Bart, koja je i po karakteru i po orkestraciji odlično prilagođena sastavu od osam violončela. Za publiku su najatraktivniji bili plesovi koji se javljaju u kompozicijama poput Mambo za šest Vilhelma Kajzera, Južnoamerički beg Barta Bakaraka, Koncertna poloneza Davida Popera i Marš Đovanija Solime, jer je upravo u takvim numerama dolazilo do iskzivanja umeća sviranja osmoro violončelista. Prava melodijska priroda instrumenta mogla je da se doživi u melanholičnim komadima Gabrijela Forea, Elegiji i Pavani, kao i u čuvenoj Pjacolinoj Oblivion.
Koncert otvaranja 12. čelo festa održanog u akustički podobnoj sali Beogradske filharmonije proteklo je uspešno jer su na prijemčiv i atraktivan način prikazane mnogobrojne mogućnosti ovog instrumenta. Iako su izvodili popularne numere, osam violončelista predvođeni Draganom Đorđevićem ni u jednom momentu nisu prešli granicu dobrog ukusa. Naprotiv, prisustvovali smo istinskom slavljenju svih mogućnosti ovog instrumenta.
